Ankara Şiiri - Orhan Kars

Ankara
Adın bile kara
Seninle nefes almışım yıllarca
Aslında sende istemezdin
Adında kara olmasını
Seçme hakkın yoktu belki
Belki sert görünüşünün adıydı
Ankara

Ben biliyorum Ankara
O sertliğin arkasında
Yumuşak bir yüzün var
Hayat seni böyle sınamış
Sense hayatın yaşattığı sertliği
Karakterine eklemişsin
Eminim ki İzmir gibi
Kuştüyünde yatsaydın
Bu kadar sert olmazdın
Güneş vursaydı yüzüne
Bu kadar soğuktan korkmazdın

Ankara
Sen bana benziyorsun
Benimde yüzüm serttir
Benimde bir tarafın yumuşaktır
Benimde yaşantımda eziklik vardır
Bende soğuktan korkarım
Ama benim Ankara değil
Ne adımda kara var
Nede benden bir şey bekleyen
Yani beni bir düşünen bile yok
Keşke olsaydı
Olmadı işte
Ama olsaydı
Adıma kara demelerine razıydım

Ankara
Ben yıllardır gezerim
Sende gezer misin
Gerçek aşkı ararım
Daha bulamadım
Sen seviyor musun birisini
Benim sevdiğim kadar
Söyle bana
Hiç aşık oldun mu
Hiç aşık olduğun ödlümü
Elin konul bağlı kaldı mı
Ya sen tam evleneceğin sırada
Namus uğruna deyip
Sevdiğini senden kopardılar mı

Ben onu çok sevmiştim Ankara
O aşiret kızıymış
Bense basit aşık
O başka aşirete verilmiş
Bense bundan habersiz
Duydum deli oldum
Kaçırdım onu
İşte o an buldular bizi
Makineleri ölüm kustu üzerimize
Farkında değilim ama
Sevdiğime siper etmişim kendimi
On mermi çıkarmışlar yinede
Benden habersiz gömmüşler onu
Daha yeni geldim kendime
Ah Ankara ah
Gördün mü sevdiğimi
Ne olur Ankara