Ankara Şiiri - Halil Kıvrık

Cebeci kampüsünde,
yaşanılası bir dünya için beklerdik kara treni
beklerken kabımıza sığmazdık yaşanılası bir dünya için
kuçaklanası özlemler çöreklenirdi içimize sıcaklık
Ağlardık;
hayatın gerçekleriyle yüzyüzüne gelmek bu kadar zor zor olmamalıydı zor olmalıydı derdik.
Hiç ölmez dediğimiz-hiç ölmez dediğimiz-
hiç ölmez dediğimiz inançla sevdik biz
birbirimizi.
Üleşirdik;
Öğle vaktinde bir simidimizin yanında bir çay parasını ortak.
Tek bardağa değen dudak izlerimizin şehvetiydi öpüşmelerimiz.