Taşına kurban gözümün nuru Ankara
Gönlümün yası beynimin şuru Ankara
Delin olmuşum deresi kuru Ankara
Gelde beni bu sevdadan geçir Ankara
Çok bekledim yollarını dönerim diye
Hiç bekleme içimde sevdan söner diye
Pek korktum topraklarında ölemem diye
Gelde beni bu sevdadan geçir Ankara
Çocukluğumun hayaliydin sen diyelim
Senin içinde yaşamaya ben deyerim
Sensizliğe azapmı gahırmı diyelim
Gelde beni bu sevdadan geçir Ankara
Gençliğimin başkentiydin başımda tüten
Ama bir yandanda hayallerimi yutan
Senin gecende bir gariptim dilek tutan
Gelde beni bu sevdadan geçir Ankara
Yetim Mehmet çok oldun be yeter bu kadar
Ne yapsın yetim taktımı kafaya takar
Gündüz hayaline gece düşüne yatar
Gelde beni bu sevdadan geçir Ankara
MEHMET BABAYİĞİT
(YETİM MEHMET)
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta