Ankara Şiiri - Mustafa Emre Kahraman

Ankara
Ey gönlümün başkenti
Sesleniyorum
Duy sesimi

Ankara
Dört mevsim turuncu
Sonbahar
Hala mektuplar yazılır
Koleksiyonlanır pullar
Hala memurlar ellerinde sefer tası
Ve hala emperyale inat
Komünist gençler kolektiflenir
Kızılayın arka sokaklarında
Ankara
Ne ahmed arife yar oldun
Ne yılmaza
Ne denizler
Ne Alparslanlar saklarsın bağrında
Kemal’in malumdur Ankara

Ankara
Karanfil sokakta
Ellerde bira
Camilerin de dopdoludur Ankara
Barların da
Ama ne cami karışır bara
Ne de bira toprağa
Gençlerinde kirli sakal
Kızların alayı baharda
Gençler toplaşırlar okul sonrası
Her gün yeniden kurulur devlet
Yeniden doğar marx, stalin, lenin
Ve yeniden kazanılır Çanakkale
Ama dayak yiyenin de boldur Ankara
İşkencecin de
Polisten kaçarken koca Sakarya
Ufacık görünür adama
Sakarya’da hiç polisten kaçmasam da
Yahut hiç polisten kaçmasam da
Anlıyorum
O gençler ne denli hasret bağımsız bir vatana

Ankara
Ey gönlümün başkenti
Sesleniyorum
Duy sesimi
Duy da bi son ver
Duy da yeter de
Bu adamın sana terkisini