Ankara Şiiri - Mehmet Ali Can

Söndü ışıkları yatakhanenin
Yine özlemini duydum annemin
Artık sabaha dek uyuyamam ben

Yanaklarım ıslanır arasıra
Dostum mu, düşmanım mısın Ankara

Yine yatakhane sessiz, karanlık
Yine herkes uyuyor, bir tek benim uyanık
Gözlerim gülse de, yüreğim yanık

Yollarına kar yağıyor, yine de kapkarasın
Çünkü beni yarimden ayıran Ankara'sın

Özlem dolu her saniyen, hüzün dolu her yerin
Ne günün geçmek biliyor, ne soğuk gecelerin
Son günü bekliyorum, düşünüp derin derin

Ne zaman boşalacak zaman denen makara
Memleketimi özledim tutma beni Ankara