Ankara Şiiri - Alper Cankaya

Saatler boş sokaklara ve ay ışığına teslim olmuş çoktan
Ses soluk yok kimsesiz bir çocuk kadar suskun gece
Yıldızlar ay ışığı ve yalnızlık var sadece
Rüzgarda firarda bu gece
Yıldızlar ay ışığı ve yalnızlık var sadece
Yalnızlık kanatır
Sessizlik çığlıktır
Ankara da saatler üçü geçince
Gözyaşın dostun olur
Sigaransa mendil zordur Ankara saatler üçü geçince
Denizi yok ki bu şehrin!
İnsem kumsala dinlesem dalgaları
Sahil boyu yürüsem,haykırsam sevdiğim şarkıları
Utanmadan ağlasam,hıçkırsam
Sabaha karşı satsam yalnızlığımı
Devirerek koca bir şarabı beslerken martıları
Ne yapmalıyım? söyle Ankara! !
Gitmek mi? Tamam o kolay
O kolay da
Ya umutlarım? Ya güvercinlerim?
Şehirler arası bir yola sığmayacak kadar büyük
Bu şehirdeki hatıralarım,hayellerim,sevdalarım
Ben yazmayı Ankara da sevdim
Bu şehirde tanıdım Attila İlhanı,Necip Fazılı,Atamı
Burada güldüm ilk kez
Kafama pisleyen bir güvercinle dalaştığımda
Ve burada ağladım ilk kez
Islak bir köpekle kahvaltımı paylaştığımda..

Yalnızca yalnızlığa yazılmış bir şiir bu
Aldırma
Herşey güzel bu şehirde aslında
Yalnızlığa yenik düşmüş bir şiir bu yazılan
Bir şairin uykusuzluk faslında
Aldırma bana Ankara
Aldırma.....