Ankara Şiiri - Ömer Şancı

Yalnız balık tutulmuyor.
Hangi vakit uzansam oltaya,
Deniz duruluyor, gün duruyor.
Bir tas su da bakılan fal gibi,
Denize resimler yansıyor.
Yine hesaplaşma anı,
Sokakları, sinemaları,
Meyhaneleri, meydanları,
Resmiyeti ve romantikliğiyle,
Ankara veremiyor aldıklarını.
Koca kent ne az kalıyor,
İnsanlarına.
Sessiz, masum bir çatışma.
Sonuç kimin umurun da.
Misinaya ağırlık vurdukça,
İçine çekiyor lebi derya.
Geri de kalıyor Ankara.
Dudak dudağa denizle kavga,
Çekip aldıkça balığı denizden,
Ankara biçare ta uzaklar da.