Anka Kuşunun Var Oluşu

Geceler sabahlara döndüğünde,
Gözlerim gün ışığının karanlığında...
Odamdaki loş gece lambası aydınlatıyor yolumu,
Evrenin evrelerini aşarcasına,
İzafi yaklaşımlarım var benim de malum...
Herkes ben değil belki ama
Ben herkeste biraz ben buluyorum.
Her şey var ama hiçbir şey yokken,
Gözler görüyor kulaklar duyuyorken,
Hatta beden tümüyle hissediyorken bile
Ben alev alev yanıp yok oluyorum...
Herkes kül olduğumu sanıyor dar dünyalarında;
Bense,
Mutlak hiçliğimde her gün yeniden varoluyorum...

S.K. © 2012