Ve ben;
İçimdeki çocuğa anlatım kırılganlığımı.
Yorgun, ölgün bir yürekle uyumuşum,
Ayışığının gölgesinde kalmış özlemlerim var.
Hani sen öyle söylemiştin,
Sabah güneşe birlikte giydirecektik tüm ışıkları.
Kafam akşamdan kalma karmakarışık.
Kurumuş dudaklarımda şarabın hüzün lekesi kalmış,
Gözlerim suskun kirpiklerimi zorluyor.
Damla damla içime yağıyor üzünçlerim.
Anka kuşu olsam,
Uçsam özgürlüğün aşkına.
Mutlu olur muyum kim bilir?
26.09.2024
~Gülay Özdemir ~
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 2.11.2024 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yorumsuz:))
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!