Anka Kuşu Şiiri - Sefa Kara

Yalnız bir Anka kuşu süzülüyor göklerde
Uzun kırmızı kanadı biraz da hüzünlü
Özlediği biri var çok belli
Benim seni her an özlediğim gibi
Konuyor puslu bir dağ başına
Bir çığlık patlatıyor
Kimse anlamıyor ama
Ben anlıyorum
Neredesin sevdiğim diyor Anka kuşu
Gözündeki yaştan da utanıyor üstelik
Aşkın utanması mı olur diyemiyorum
Susuyorum ben de gizli gizli ağlıyorum
Kanadından kan akıyor farkında değil
Benim kalbim kanamış farketmiş miyim
Göklere bakıyor uzun uzun
Bir beklediği var belli
Hiç bekleyeni olmamış gibi
Benim tek bekleyenim sensin oysaki

Bir Anka kuşu havalanıyor sevgilim
Sevgilisini arıyor belli ki
Benim seni köşe bucak aradığım gibi
Uçan uçurtmaları bile sevdiği sanıyor
Benim herkesi sen sanmam gibi
Çok yavaş uçuyor kırmız kanatlı kuş
Hali kalmamış gücü yetmiyor gibi
Sensiz gecelerde yaşadığım ölümler gibi
Düşecek gibi oluyor kimi zaman
Sonra yeniden şahlanıyor göklere
Sevdiğini son bir kez görme umuduyla çırpıyor kanatlarını
Seni hayal etmek yaşamak için gayret etmektir
Seni düşünmek umuttur hayaldir
Seni düşlemek ölüme kafa tutmaktır
Seni beklemek zamansızlıktır sevgilim
Anka kuşu ölene kadar bekleyecekti sevdiğini

Bir Anka kuşu düştü yere
Kızarmıştı gözleri kurumuştu dili
Onu seven olmamıştı belki
Ama o canından çok sevmişti
Benim seni her şeyden çok sevdiğim gibi
Bu dünyada beni seven bir annem bir sendin
Anka kuşu sarılmadı yarine belki son kez göremedi
Ama yüzünde bir gülümseme ile gitti
Sevginin her şeyden güzel olduğunu
Severek ölmenin en güzel ölüm olduğunu söylüyordu gözleri
Ben seni severken olurum dillere destan
Yorulmam için gocunmam ağlamaktan
Seni sevmenin bir sonu yok ki sevgilim
Bir ömür yetmez bin ömür severim
Bir Anka kuşu aşkı uğruna can verdi
Can ne ki ben senin için kendimden vazgeçmişim
Bir Anka kuşu öğretti bana beklemeyi
Bir ömür yetmez bin ömür beklerim .