Anka Kuşu Şiiri - Ao Kaori

Hayatın keskin bir virajında çıktın karşıma.
Herşeyinle büyüledin beni,
Gözlerinin bakışıyla
Ellerinin dokunuşuyla,
Dudaklarının kıvrılışıyla
Kıskacına alıverdin kolayca.
Ben de sarıldım sana
Alevlere aşık olan ateşböceği misali
Gözlerimi kör ettin, göremedim tehlikeyi
Kulaklarım duymaz oldu, doslarımın yakarışını.
Ve hissedemedim bile yanışımı.

Boşluğa bakarken anladım,
Ben senin için divane dönerken,
Sen hiç sevmemişsin ki beni...
Ateşböceği kendini alevlerin koynuna atar,
Alev farkında bile değildir derler ya...
İşte benimki de öyleydi.

Yangınım söndüğünde
Benden geriye hiçbirşey kalmadı zannettim.
Öylesi körelmişti ki gözlerim,
Küllerimi bile göremedim.
Zaman geçti ve bir baktım
Küllerimden yeniden doğmuşum.
Meğer aptal ateşböceği değil,
Bilge anka kuşuymuşum...
Şimdi eskisinden daha sağlam,
Daha güçlü,
Kendimden daha emin,
Yepyeni hayatıma başlıyorum.
Ama ondan önce,
Sen, KARA ATEŞ,
Sana teşekkür ediyorum..