Anjio Günleri Şiiri - Yusuf Cantürk

Koridorlar hasta dolu, ezilip, büzülen,
Beklerler şifa yolu, endişeyle, gezinen,
Doktorların çoğu nazik, alakalı, güler yüzlü,
Bazıları dağ yaratmış, sert tavırlı, katı sözlü.

Günlerce dolaştım suskun ve kararsız,
Düşündüm ki ANJİYO, değil yararsız.
Bekledim sıramı, sessiz ve sabırsız,
Zor geçerdi dakikalar, sevgisiz ve yarsız.

Bir neşter acısı, bir de endişe,
Kulak ver kâlbimden gelen bu sese!
Dostlarım düşmeyin sakın yeise!
Şifalar dilerim RAB tan hasta herkese.

Tevekkül içinde yattım masaya,
Şartladım kendimi, türlü tasaya,
Geçmiyor dakikalar, sanki duruyor,
Gördüm ekranda kâlbimi, tıp, tıp vuruyor.

Aferin kâlbim, işte böyle, hiç durma çalış!
Zaman ile inatlaş da, onunla, hep yarış!
Kendinle, çevrenle, dünyanla, hemen barış!
Benden TANRIYA oluyor, bin - bir yakarış.

Birlikte ağladık, birlikte güldük,
Birlikte yaşadık, birlikte öldük,
Sensiz nefes almak ne kadar abes,
Sensiz bu âlem bana kapkara kafes.

MUZO benden, ben ONDAN beter,
Neşeyi kaybettik, gözlerde keder.
Bu acılı hayata desek ki yeter!
Çoğu kez şükür, bazen de ah çeker.

Yusuf Cantürk (E.Hv.Kur.Alb.)

ocak 1991 kadıköy