Anjina Şiiri - Salim Yıldırım

Altmış yaşındayım
Kara kışın yapraklarını döktüğü ağaçlar gibi
İman tahtamın üzerinde bir baskı
Evet anjina pektoris
Nefes alıp vermekte zorlanıyorum
Yanımda beyaz önlüklü gençten bir çocuk
Kaybediyoruz diye bağırıyor
Daha önce neler kaybettiğimi bilmeden
Etrafta bir telaş
Koşuşturan insanlar
Hafızam oyununa başladı
Yedi yaşındayım
Evde bir hengame
Ablam ve annemde bir telaş
Neden, abim geliyormuş
O gün ve ondan sonraki hiçbir gün
Gelmedi, gelemedi
Canım kardeşim
Galiba şimdi tam zamanı
Gizli gizli çaldığım misketler için
Geçte olsa özür diliyorum

Gençten çocuk hala burada
Döndü mü? diye soruyor
Kim nereye nereden dönüyor
Herkes burada bir doktor
İki hemşire ve ben
Ekip tamam

Doktor bey kötüleşiyor
Ritim bozuldu
Kaset tekrar sarmaya başladı
37 yaşındayım
Araba son sürat
Yollar uzadıkça uzuyor
Dayan kızım az kaldı
Doktor bey kötüleşiyor
Yardım et ne olur
Canım kızım
Senden de özür diliyorum
Almadığım beyaz ayakkabı için

Maalesef kaybettik
Hayır kaybetmedik doktor bey
Ben kazandım bak annem babam
Abim, kızım çocukken en çok sevdiğim arkadaşım
O bile burada yanımda
Her bitiş bir başlangıçtır.