Anız alevi Şiiri - Çiğdem Çimen

Işığını nardan alıp nura yansıtan bu gönlüm,
sevda ateşiyle yanar güneşte kavrulan kiremit misali
içimde muhabbetin volkanı taşıyor gülüm

aşk çöl kuşu gibi bir damla eksilmeden
yüreklerde yaşarken
ben göğsümün kafesinde boğuyorum

sokak jargonu ile lakırdı eder dışarısı ötesi
limon gibi sıkılır yüreğim
bağlar kopar tükenir söz
gelmişle gelecek karışır
nabız gibi atar bu karanlıkta iki çift göz

yüreğimde titreyen aşkla harlanırım
elimde değil,
yıldızları gönlüme gömdüm
bulutları gözlerime sürdüm sürme niyetine
bundandır sevgili
bundandır
içten hıçkırıklı ağlamalarım

mazi değil yaşanmışlıklar elbette
her bir derde ney feryadı gizli
yaşamın kılcal damarlarında akıyor acılarım
bundandır gözlerimin kızıl rengi
bundandır
anılara sığındığım

hayatın çirkin yüzünü yamadılar kopan gülüşlerime
kabülsüz dualardayım
dinmedi iniltilerim
dinmedi yar hasretine ölüşler im

adımlarım hep sana
emindi ayaklarım sevda dediğim bu yolda
kurgularım sana
sabrım sana
yine sana
hep sana
gel bul beni
zabitler sarsa da dört bir kolda

anız olur ben yine ben eski bir ben gibi
kendi kendimi yakarım
tüylerim yağar içime
bakışlarım sen olur yeniden
seherin yeliyle salınır
çiğ düşer çayıra çime