Anız yakanlara...
Bir tarla faresinin gözünden!
Başımı topraktan kaldırır kaldırmaz kuru bir dal parçası gibi yanan yılanı gördüm. Etrafı sarıya çalan beyaz bir duman bulutu kaplamıştı ve hızla bana doğru ilerliyordu. İlk başta ne olduğuna anlam verememiştim lakin çok geçmeden anlamıştım.
Bu insanın basite indirgediği, özünde ise istisnasız bir vahşet olan, anız yakma geleneğiydi!
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta