Yıkıntıların, sıkıntıların arasında sessiz bir kadın
Gün harmanında öksüz düşlerine avutuyor.
Zaman tüketmiş heveslerini, heyecanları,
çığlık çığlığa susuyor.
Başı önde giderken, birer kırlangıç oluyor, mağrur bakışları, acılar diyarına göç eden.
Yenilmişliğin, yanılmışlığın, hiçliğin ortasında
sessiz bir kadın, anıt gibi kalıyor...
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta