Anısal Yorgunluk Şiiri - Alperen Polat

sirayet arzında tutulan çocuktum bazı,
karartılar sıkardı gırtlağımı olur olmadık,
suyum, huyuma doğru akardı kuytularımda,
huyun kurusun derdi bir kadın,
Hu'ya koşardım.

ayvaz,
diler ki zemheriye konmasın,
tutunacak dal mı kaldı benden gayrı,
ülfet sofrasında kalan tek kıymetlik boşluk,
belki bir gün ödenir ya,
tıynet bilir oldu gelen her tasayı.

ve bir düşkün buluverdim baygın,
söküğü cebinde,
soluk rengi üç beş pantolon,
ve paslı bir çakısı duruyordu önünde,
yüzünde imana mecal bırakmayan hasret,
merak ettim, sordum,
nedir seni böyle düşüren,
hangi muhabbet?

bir kula düştüm, dedi fısıltıyla
artık meczup mu dersin meclup mu bilmem,
bir yola düşürdü, dedi doğrularak
sanırım deli diyorlar benim gibilerine.

dedim ya,
bir düşkün buluverdim baygın,
gençlik uykularımdan biridir elbet,
korkuyorum,
uyandığım yerden kopacak bir gün felaket.

evet,
sirayet arzında tutuldum bazı,
her karanlıkta yutkunur, Hu'ya koşardım.