Anıp da Kerbelayı Şiiri - Mehmet Özden ...

Ya Hazreti Hüseyin! anıp da Kerbela'yı,
Zari zari inleyen, dönen asuman ağlar,
Kanına giren eller buldu Hakk’tan belayı,
O zalimler azapta, şimdi an be an ağlar.

Ağlar hep Hüseyin’e göklerdeki melekler,
Utanır da durmaktan, geçen şu zaman ağlar,
Zalimlere ah eder kalem, kürsü, felekler,
Kerbela bu vahşete, herkesten yaman ağlar.

Su akmaktan utanır, göklerdir şahidleri,
Sen içemedin diye şimdi her umman ağlar,
Susuz şehit oldular kerbela şehidleri,
Yürekteki yangından yayılan duman ağlar.

Her muharrem ayında yas tutar şu gönüller,
Elbette bu vahşete insan sayılan ağlar,
Ötmez olur bülbüller, siyaha döner güller,
Kurt ağlar, kuzu ağlar, akrep ve yılan ağlar.

Yiğitliğin söylenir her müminin dilinde,
İntikam gününe dek sevenlerin kan ağlar,
Özden nasıl ağlamaz her Muharrem gününde,
Leyl ağlar, nehar ağlar, seherdeki tan ağlar.

05.01.2011