Anımsayamıyorum Şiiri - Muhayyel Gizliay

Tütün çekti canım, oysaki yeni sönmüştü.
Huyumu bilirsin, herkesten de iyi bilirsin.
Durmak bilmeyen bir beyinle bile,
An oluyor seni anlatmaya kelmimem yetmiyor.
Çok sızlandım sensizlikle bilirsin.
Öyle alışmışım ki sensiz olmaya,
Gelsen vereceğim tepkiden emin olamıyorum.
Ve inan neye benzediğini, anımsayamıyorum.
&
Yara bere içinde yüreğim, tonca haber.
Masamda birsürü dokunmadığım zerzevat.
Gazını taze dolurduğum bir çakmağım var,
Gelirsen mutlaka bir sigara ikram ederim.
İçip içmediğini bile anımsayamıyorum.
&
Bir kaç yıl oldu, hatırlarsan.
O günden bu güne eksik yaşıyorum.
Merak edersen söyleyeyim,
Ne kadar yara varsa kaşıyorum.
Ne kadar kutsallaştırdığım yer varsa,
Ani gidişlerimle kendimle yüzleşiyorum.
Ve çok daha kötüsü ben,
Beni sevdiğini bile anımsayamıyorm.
&
Hayalet oldu anılarım,
Kafamda binbir türlü senaryo yaşadı.
Kaç defa öldürdüm kendimi tahmin edemezsin.
Kaç defa oldu uğruna yaşattım kendimi,
Belki o kadar yaşamamışımdır henüz.
O kadar elimden alındı ki duygularım,
Bir duygu bozukluğu tanısıyla,
Ani bir acı çıksa karşıma ağlayamayabilirim.
Benden üzüldüğünde ağlama yetisini aldılar.
Çünkü üzülme duygusu koptu.
Bu yüzdendir ki kederi doruklarına kadar,
Sabah akşam tok karnına alıyorum.
Aklın kalmasın.
Ben, bende aklının kaldığını bile anımsayamıyorum.
&
Puslu havaları hala seviyorum,
Hala seviyorum seni hatırlatan her şeyi.
Bakakalıyorum hala senden iz olan yerlere.
Tövbelediğim gitmediğim yerlere;
Gidesim geliyor halen içten içe, kızıyorum.
Bunun için önünden bile geçmiyorum.
Yoruldum sanırsam artık.
Ben önümden geçtiğin anları bile anımsayamıyorum.