Anımsamıyorum Şiiri - Mehmet Özer

En son ne zaman öpüştüm anımsamıyorum
Dudaklarım en son ne zaman ıslandı
Şehvet ne zaman düştü aklıma
Ne zaman erdim mutluluğun sonsuzluğuna

Yaz aşkı olabilir mi acaba
Sahilde dalgaların sesi kulaklarımda çınlarken
Batmışken güneş
Hafif hafif keman tıngırtısı
Hoş bir ses
Sözler mırıldanmakta
Esmer uzun saçları var
Gözleri masmavi
Yanımda
Kollarımın arasında
Sıcacık bir beden
Ama benim içim
Soğuktan çatlamış
Duvarları olan
İşlenmemeye terk edilmiş
Eşsiz bir maden
En son ne zaman öpüştüm anımsamıyorum
Dudaklarım en son ne zaman ıslandı
Şehvet ne zaman düştü aklıma
Ne zaman erdim mutluluğun sonsuzluğuna

Lise aşkı olabilir mi acaba
Hani okul sıralarında başlayıp
Park banklarında devam eden
Okulu kırmanın heyecan olduğu
Cuma günlerinin eziyet
Pazartesilerin yeniden doğuş olduğu
Hele bir de aynı
Aynı sınıfta isen
Kaçamak bakışlar
Göz süzmeler
Sıcak tebessümler
El ele tutuşmak
Yürek hızlı hızlı çarpar
Ama benim yüreğim
Kapkara gecenin için
Parlamamaya yüz tutmuş
Eski bir yıldız

En son ne zaman öpüştüm anımsamıyorum
Dudaklarım en son ne zaman ıslandı
Şehvet ne zaman düştü aklıma
Ne zaman erdim mutluluğun sonsuzluğuna

Mehmet ÖZER