Anımsamalar Yağmurda Başlar

Önce yağmurun sesi ilişti kadının kulağına...
Vakit zifir karanlık dipsiz bir geceydi...

Yağmurun miladı eski özlemlerde başlar
Bulutlar anıların kemani şarkısında ağlar
Yağmur diye bilinse de bulutlardan gelen suyun adı
Aslında bulutlar ayrılığın ağrısından yanar...

Sonra yağmurun rengi düştü kadının gözlerine...
Yağmur adını bilmeyenler için hala renksizdi...

Yağmurun rengi gök maviliğinde anıları tutar
Yağmur diye sevdalının kirpiklerinden içeri akar
Gözyaşı diye bilinse de damlanın tuzlu tadı
Aslında gözler hasretin dalında usulca ağlar...

Birden yağmurun kokusu ulaştı kadının ciğerlerine...
Oysa yağmurun kokusu bazıları için belli belirsizdi...

Yağmur kokusunu badem çiçeklerinden alır
Cemreler düşünce sevdiğinin elini bulur
Dayanamayıp dışarı vurunca kendini çamların balı
Aslında çam bal koyusunda yağmurla sohbete koyulur...

Aniden yağmurun sağanağı değdi kadının ellerine...
Oysa ellerine düşen damlalar sevdalının eliydi...

Yağmur ıslaklığını yüreğin hasretinden çalar
İnsan bazen tozlu plakların eskimeyen buğusuna dalar
İçini yağmurun sesi gibi delerken tozlu plağın çığlığı
Yağmur sadece geçmişin ayak izlerine yağar...

Apansız yağmurda yürüyüşler düştü kadının yüreğine...
Oysa yürüdüğü yolların ardında kalan geçmişin izleriydi...

Ayaklar yağmurda bulutlarla birlik anıları taşır
Bir çocuk uçurtması gökkuşağında usulca salınır
Yağmura hasret şarkılar mırıldansa da sardunyanın dalı
Yağmur koyu kırmızı bir karanfilin koynunda kalır...

Aralıksız yağmurlu sözcükler doldu kadının düşlerine...
Oysa anımsadığı sadece yeşil gözlerin içine saldığı şiirdi...

Gecenin dipsiz karanlığında aydınlanan bir çift yeşil göz
Yağmurun dansında valse duran bir çift sıcak el
Kokusunda baharlar taşıyan ay alası bir güneşli yüz
Ey sevdasının çıkınında gül kokuları devşiren sevgili!

Kadının yağmurun sesinde başlayan düşleri senden yanadır...
Anımsamalar yağmurda başlarken bu düşlerin yolu sanadır...