Anımsamak Şiiri - Nurşen Alıcıer

Anımsamak mı dedin
Anımsamak öyle ya!
Gün gelir anımsarız bizli günleri
Yokluğumuzun sessizliği
Ateş gibi düşünce gözlerimize...

Günlerden en sevdiğin bir gün
En yalnız sustuğun o gün
Bir martının kanat aralığında durup
Denizin en mavi rengine atarız yüreğimizi
Bir ahtopotun aç elleriyle dokunuruz birbirimize
Adını bildiğimiz tüm mutlulukları gebertircesine
Bir yılan gibi sokuluruz birbirimizin düşlerine
Acımasızca
Kan revan
Bir mahpus aralığında
Sarılırız
Sevişiriz
Anımsarız öyle ya...

Gitmek zorundasın
Zorundalığını yüreğime asla anlatmayacağım...