Sanki; sana küf kokulu keskin duvarları olan
demir parmaklıklar arkasından b/akıyordum..
orada çokça zaman geçti,geçmiş gibi görünen
içerisinde, hüzün yağmurlarında boğulduğum..
Orada esaret gördüm
kendi canıma yaptığım türlü işkenceler
ateş oldum,sonra su oldum
aşk oldum,sonra sus oldum
sonrası sessizliğim
hep sensizliğim..
Dönüp bakmadığın her dünya zamanında
yeniden döküldüm,yollarına..
yokoldum..YOK
Nice zamanlar geçti,yine aynı mevsim,
bu yürek; yeni bir hazanı kaldırır mı?
hiçç sanmam!
Bir eflatun..
13 Eylül 2011-19:25 İzmir
Kayıt Tarihi : 13.10.2011 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!