Anımsama Şiiri - Havin Çiçeği

ÂNSIZIN bir banka oturup
seni düşünüyorum,yarım kalışımızı
bırakıp gidişimizi izliyorum düşümde
ve DAĞILIŞIMIZI.....

SONRA gülüşün bir çakmağın ansız sesi gibi
yankılanıyor beynimde
kendimi kaybediyorum,
yabancı bir kadın oluyorum
istanbul un en kalabalı semtinde.
yabayalnız kalıyorum o anda.....

sanki insanlar yokmuş ve herkes senmiş gibi
geliyor bana
ansızın bana bakmaların takılıyor gözlerime
parçalara bölünüp tek hücre kalıyorum ortada
o da senden arda kalan bir çöp
misali....

zamanın tam ortasındayım aslında
adım atsam hani
düşücem
ve sana gelmek istesem
kaybolucam
ve sen gelsen o an sevinçten coşucam
..........

noktaları,virgülleri, soru işaretlerini,
toplayıp bir hayat kurucam,
kendime
içinde senin olmadığın
ve hiç olamayacağın
bir hayat.

neyse kötü adam benimki
sadece bir anımsama demin sana
benzeyen bir adam gördüm o kadar
yoksa ne öözlem duyuyorum
sana,
ne de ağlıyorum ardından
herşey tam yerli yerinde
ve ben çok mutluyum
tıpkı sensiz geçen hergün gibi,
evet evet mutluyum
mutluyum kötü adam.