Anımsama 2 Şiiri - Rahim Recep Akdora

çok uzaklara gittim yine
eski bir aşkın kurumayan yarası kanadı
gençtim, korkusuz,
nice rüyalarım eşleşiyordu nice rüyalarla
çaldın beni
o güzel bakışlarınla
gömdün kalbinin en derin köşesine
hırslıydın fırtına gibi
hiçbir engel, engel olamazdı isteklerine
dikilirdin hemen karşıma
aşk ışıkları dolduğunda gözlerine

bana geldiğinde ateş fışkırıyordu gözlerin yine
bir kuş gibi uçtun arabamın koltuğuna
“sür” dedin, “sür şu karşıki ormana”

deli bir rüzgardı eteklerini savuran
ellerin rüzgara hiddetinden eteklerindeydi,
gözlerin gözlerimde
sırtımıza
buz gibi
kurşun gibi
yağmur damlaları çarpıyordu ara da bir
Yürüyorduk orman içine
bizi gizleyecek kuytu bir yere
gözlerimizden özlem fışkırıyordu
utanıyordu deli rüzgar rüzgarlığından
ağaç yapraklarına çarpan yağmur
tempo tutuyordu cesaretimize
bastığımız yer çamur

aşk evimiz olmuştu koca meşenin altı
kurutuyordu yağmur ıslaklığını gözlerimizin ateşi
ateşimizden ateş çalıyordu rüzgar
susmuş bize bakıyordu
meşenin alt dalında kuşlar
bize bakıyordu az ötede putlaşmış bir ceylan
bir boy yakınımızda bir tutam menekşe
bükmüşlerdi boyunlarını utançlarından
rüzgara inat temposuna devam ediyordu yağmurla yapraklar
toprak döşeğimiz, yorganımızdı yaprakların yeşili
o yaşta deli yapıyor insanı yasak aşklar

anımsadıkça yüzüm kızarıyor şimdi
utanıyorum rüzgarlardan
utanıyorum yağan yağmurlardan
nerede ceylan görsem kaçırıyorum gözlerimi
ama asla güzelliğini unutamıyorum
asla bitiremiyorum sana olan sevgimi

[email protected]