Anılarla Yolculuk Şiiri - Amed Senci

¹Anılarımın en ulasilmaz cikmazinda bekliyorsun seziyorum
Gelemeyecegim arkadas
Donemeyecegim 7 numarali mavi kapiya
Haksız yıkımlara maruz kalmış can evim
Topragi surulmez cicegi acmaz kuslari otmez
Agıtlar filizlenir yurekte ve kemik sizilari yankilanir geceye
Dogrudan savrulmaya hapsolmustur icimizdeki sonbahar
Artık
Ne aşkın özlemi kalır
Nede yasamın diyalektigi
Bir bahar umuduyla yasatiriz icimizdeki guzellikleri

²Bizlerki onurun hakkini bedenle odemisiz
Bizlerki kac yigit vermisiz toprak anaya
Halimize vah eden olmamis
Bizlerki aş kavgasindan ask yuzu gormemis
Pariltili yollara dalkavuk olmamis
Yasama gogus gerip minnet etmemis
Daglarimizin ardindan gunes yuzu gormemis
Yagmurlarda oynasmamis
Kanatircasina icmemis imanin tazeligini
Bizlerki iyi yasamisiz ve bir o kadarda yoksul