Her anının yeri başkadır insan ömründe
Kimi tatlı kimi acı
Ama hepsini sevmek kucaklamak gerektir onların
Hepsi de bizden birer parça ne de olsa
Hatırladıkça o zamana dönebilmeyi diler
Kimi zaman güler kimi zaman hüzünleniriz
İç geçirtir bir yandan geçen yıllar
Ah ne kadar da safmışım, ben nasıl da öyle yapmışım
Derken bir de bakmışsın bitivermiş ömür sermayen
Hepimize verilen eşsiz bir hediye iken hayat
Basitleştirip sıradanlaştırıveririz onu kendi ellerimizle
Oysa kim anlatsa roman olurdu
Sanki sadece dizilerde yaşanır öyle destansı aşklar ya da kahramanlıklar
Eh geçen geçti cancağızım, yarını da bilemeyiz ki nasıl
Belki de bugün son günümüz şu dünya konağında
Hakkını verelim o vakit yaşamanın
Bilelim kıymetini en yakınlarımızın
Doya doya çekelim havayı içimize verene şükrederek
Bulutları sevelim mesela
Kırlarda koşup içimize çekelim kokusunu papatyanın
Ne bileyim yıldızları izleyelim işte
Nasıl çıkar ki tadı bu hayatın?
Kayıt Tarihi : 2.11.2021 23:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!