Anıların muhabbetinde...

Hani hatırlarmısın,
O tartıştığımız geceyi..
nasılda eline geçen ne varsa fırlatıvermiştin bana..
'allah belanı versin' diyerek,
gözlerinde yaşlarla..
Sonra..aceleyle giyinip terkedip gittigini..
ve ...hıçkıra hıçkıra ağlayarak
gecenin karanlığında...
Ben...benmi..hayatımın enbüyük pişmanlığıyla
kalakalmıştım bibaşıma...
Gidişinde..gidiş şeklinde çok hüzünlüydü.
İzlerini takipettim gecenin karanlığında,
caddelerde, sonra arka sokaklarda aradım seni..
Evet..bir apartman kapısında son buldu gözyaşlarının izleri..
Belliki gözyaşlarını sildigin elinle basmıştın butona..
zilde aynen şu yazılıydı..
Sem.../ Ata...
Tanımıştım..
ve tarih tekerrür ediyordu...
Ben.....;
o an zaten hiçbir zaman benim olmadığını anladım
Ve yığılıp kaldım oracıkta..
tüm yalnızlığımla...