Karacaları seyrederdik
ormanın kuytu köşesinden
ağaçların geniş gölgesinde
oturur iki çılgın çocuk gibi
sesini dinlerdik canlıların
yeşil yaprakların türküsü
eşlik ederdi neşemize
düşlerimizi anlatırdık
iğne yapraklı çamlara
senin yastığın çimen
benim yastığım bulut
ne kadar da mutluyduk
Saçlarıma anıları bırak
okşasın ruhumu
her meltem estiğinde
çocukluğumuzun neşeleri
avutsun dertliyken beni
ormanımıza düşsün diye yolum
bir dilek dileyeyim
ellerimi açarak semaya
benim huzurum sen
senin umudun ben
yaşam
sancılı kambur gibi sırtımızı ezerken.
Kayıt Tarihi : 15.12.2012 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
iğne yapraklı çamlara
senin yastığın çimen
benim yastığım bulut
ne kadar da mutluyduk
Yaşanan onca güzelliklerin insanda bıraktığı hüzün şiire dönüşünce böyle güzel bir tad bırakıyor yüreklerde..Kaleminize sağlık..saygıyla
TÜM YORUMLAR (3)