Anılarımda Tutsak 'Namus Öyküleri....' Ş ...

Hepimiz aynı yaşayamıyoruz ne yazıkki..Yazgımız böyle sanırım..Kutluyorum ..Saygılarımla..(+)ant.

Çok tartışma götürür bir konu ..Ancak demokrasi hala tüm kurallarıyla işlemiyorsa bu ülkede haksız sayılmazsınız...Tebrikler..

Hayat zıtlıklarla dolu, dünya, kimine cennet, kimine cehennem... ama bir şey var ki, herkes hakettiği hayatı yaşıyor sanki... Dengeler, külfet nimet çizgisinden ayrıldığında ortaya zulüm çıkıyor mutlaka...Ne yapabiliriz ki; eğer adli ilahi olmasaaa... Kutluyorum hocam.

her yerde ve her zamanda farklı olsa da yaşam devam ediyor.

paylaştığınız için teşekkürler Hocam.
selam ve saygılarımla.

Alkisliyorum Dost.Sevgilerimle

Bu ne siir böyle?
dilim, dimagim, elim tutuldu
-- Anılarımda Tutsak 'Namus Öyküleri....'inde
Bastirmak zorunda oldugunuz
gercek duygu ve düsünceler
nasil kivrandirmadi sizi
diger gercek ama bizim gercegimiz olmayan yasamin icinde...

68 kusaginin insani olarak, yasam birikintimle
bugünkü ülkemizin ve insanimizin, o ictenliginin,sicakliginin,dürüstlügünün
bize benzemeyen hallerini gördükce, duydukca
yüregimin hüznünü ve buruklugunu tutsak edemiyorum anlarda...

„Dalgalar öpüyor yüzümü,
Sahilde dalgaların trajik şarkılarını dinliyorum,
Anılarımda tutsak namus öyküleri...
Düşünüyorum,hüzünleniyorum ama ağlamaya utanıyorum.
Mavi köpüklerin dualarıyla yıkanıyorum damla damla..
Yunuslar saklambaç oynuyor gözlerimde,
Yüzüm dalgaların ellerinde,
Ben darmadağan, ben heryerde...

Ülkemi ve insanimi seviyorum,
ama bugünkü bzim kusagimiza yabancilasan halleriyle degil..
36 yil öncesi göz yaslarimla geride birakip, ayrilmak zorunda oldugum ülkemi ve insanlarimi seviyor ve özlüyorum...
Yani bende de 'Namus Öyküleri' anilarimda tutsak ve suskun…
Benimde dinlediğim türküler sürgünde hala,
Mahallemizin cocuklari Almanya`da, Holanda´da, Isvicrede İzmir'de,İstanbul'da...
Biz geri gelsek de ülkemizin heryeri gibi mahallemizi de artik taniyamiyorum.
Heryer beton ve bizim celik comak, yakan top ve saklambac oynadigimiz sokaklar yok artik…


„Pire limanında bir Yunan şafağı izleyemedim mesela,
Muğla'dan Rodos'a bakmak istiyorum,
Düşmanlığınız yapmacık ve beni ilgilendirmiyor,
Bir kot bir ayakkabı sandınız sınırsız düşlerimi,
oysa haritalarda sınırsız dolaştı beynim yıllarca..
ama hala anlatmaya korkuyorum...
Ne olur ne olmaz....

Bugün, o günlere göre daha sinirsiz haritalarda dolasmak, ama bizilerin beyninde sinirsiz dolasan, özlemini cektigimiz umutlarimiz gibi degil degerli sair ne yazik ki …

Yani,
„Trenler,artık elektrikli ama korkuyorum!
Özlemi de anlatamıyorum,
Polonyalı Piyanistin katliam anındaki yaşam özlemi gibi dersem anlar mısınız“…

Sizi ve özleminizi cok, ama cok iyi anliyor, kutluyor ve saygi duyuyorum…
o derin, duyarli, inancli, direngen yüreginize ve özgür düsüncelerinize...

Sevgi ve saygilarimla

bu kadar global ve bu kadar bizi anlatan objektifi geniş duyguları spot altında ve bu kadar biz olabilmeyi başarmış tanıdığım en güçlü kaleme yine pes dedittiniz mirim günün haftanın hatta okuduğum yılın en güzel şiirine tam puan saygılarımla

Yüreğine sağlık arkadaşım.
Saygı ve sevgilerimle.

Sayın İbrahim Eroğlu,

Geçmişle yüzleşmenin şiirsellik içindeki örneğini, dizelerle döktürmüşsünüz.
Paylaşması zevkti.

Çok güzel bir anlatım ve yolculuk..tebrik ederim
saygımla..