Ne güzeldi o günler
Bahçeli bir evimiz vardı
Topraktan damı
Kışları karını temizlerdim
Sevdiğimle bakışırdık uzaktan uzağa
Bahçemizde dut ağaçları
Serçeler konardı dallarına
Bazen kediler kapardı nasıl üzülürdüm
Kapımızın önünde iki akasya ağacı
İkiz kardeş gibiydiler
Yorgun insanlar dinlenirdi gölgesinde
Biz çocuklar bilye oynadık gün boyu
Kaybeden ben olurdum nedense
Gözü yaşlı dönerdim eve akşamları
Ayva saklardı sandıkta annem
Mis gibi kokardı
Ah o günler ah
Şimdi ben gözyaşlarımı saklıyorum
Rutubet kokulu gardıroplarda
Düşlerim vardı
Duvarları çamurla sıvalı
O toprak damlı odalarda kaldı
Şimdiyse bu şehrin
Sahte yüzüne kanıyorum
O tozlu sokaklarında geçirdiğim
Günlerin özlemi var
Çamurla yapardık oyuncaklarımızı
Bezden bebek yapardı ablam
Bütün komşu çocuklar evcilik oynardık
Şimdi uyku tutmuyor gözlerim
Yalansız bir hayat hayal oldu
Geçmişin filmini hayalin perdesinde seyretmek
Mutlu etmiyor
Şiirlerime tutunmuş gidiyorum
Ses yok
Renk yok
Duygu yok
Dokunsam boşluk
Bir uçuruma itiliyorum.....
06 / 02 / 2008 Antalya
Kayıt Tarihi : 6.2.2008 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
oktay çöteli-Elazığ
DÜN DÜNDÜR (yaşadım :(( ....)
BU GÜN iSE BUGÜN ( yaşıyorum )....
YARINIM MEÇHUL ...
(..YARINIMI BİLEN VAR MI ?...)
Bu günümüzün kıymetini bilelim ki,yarına güçlenelim, kutlarım sizi...
TÜM YORUMLAR (4)