Anılarım Azapta Şiiri - Aybike Tuna

Söyleyemediğim ne çok birikmiş var içim de
Dilimin ucuna kadar çoğalıp telaffuzu zor olan.
Çay demledim bu sabah ,
Her bardak soğumaya bırakıldı içmeden önce .
İçerken zihnimde binbir düşünce .
Anılar dolu trende soğuk yolculuklar yaptım, her yeni çay bardağı ,masaya gelişte .
Kahve mi içsem dedim ,düşündüm kaldım öyle .
Çay muhabbeti sever derlerdi , kahve yalnızlığı.
Ben çayıma sen kattım, muhabbeti anılar ile yaptım.
Gökyüzü puslu bugün ve olabildiğince gri .
En sevdiğimi yılın ilk sabahı nefessiz uğurladım.
Sensiz sakladım ikindi vakti topraklara .
Sesini getirsem dedim kulaklarıma, ince bir ah çınladı durdu ard arda .
Sonra, sonra bir mesaj ile yine savruldu hüzün evin odalarına .
Kapattım gönlümün pencerelerini , perdelerini çektim ruhumun .
Tek bir ışık sızmasın diye içeri.
Ah yüreğimin yangın yeri.
Tutuşur çıra misali özlemin.
Ve İstanbul gibi hoyrat .
Dalgalar gibi hırçın .
Bir hasretlik canıma ,bin hasret yüklenmiş .Sensizliğe kefenlemişler beni .
Yokluğuna yolcu eder gibi bir bir sıralanmış,
Ardı ardına tabutlar .
Anılarım azapta.
Sensizliğe kazılmış çukurlara toprak atar hayalin.