Anılarım...4 Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

İnek, koyun, tavuklar hep satıldı
Eşyalar toplandı denkler yapıldı
Lüzumsuz ne varsa bir bir atıldı
…Kilidi kaybettik sonunda bulduk.

Babam resmi giymiş filinta gibi
Hıçkırıp ağlıyor her iki bibi
Dediler gurbet cehennemim dibi
…Neresi bilmeyiz sadece duyduk.

Hepsi hısım kavim sarılan ağlar
Anamın gözyaşı yürekler dağlar
Biliyorum ninem karalar bağlar
…Bir kaç arabayla yola koyulduk.

Uzaktan istasyon göründü önce
Ben bir afalladım tren görünce
Anam hâlâ ağlamakta sessizce
…Dayımlar döndü yer bulup oturduk.

Babam uyandırdı dedi ki geldik
Bir gece yarısı Sivas’ta indik
İlk kez gördüğüm paytona bindik
…Sokak ışıl ışıl bir yerde durduk.

Her yer gündüz gibi bu nasıl gece
Bende cevap arıyorum kendimce
Ampulmüş yakıldı eve gelince
…Camı isli lambalardan kurtulduk.

Gaz ocağı varmış anam şaşırdı
Çok çabuk kaynadı sütü taşırdı
Ne kadar kolaymış çayı pişirdi
…Yataklar serildi yattık uyuduk.

Adana/2000

Bibi : Hala
Hısım kavim: Akraba