🍂💛🍃💛🍂💛🍃💛🍂💛🍃
Her sonbaharda Baba'mla
Kırlarda el ele yürüyüp
Taşıdığımız çuval torbaya
Çalı çırpı toplar tıkardık.
Sonra ayazlı kış gecelerinde
Ocak karşısında bağdaş kurar
Gene geçmiş bir yazın anılarını
Alevlerin çatırtılı ahengine
Masal gibi anlatarak yaşardık.
Babam o vakitler – yanılmazsam –
Kendi, muhteşem Sonbahar'ındaydı
Sararıp kuruyan yaprakların aksine
O'nun şakakları bile ağırmamıştı.
Şefkatli yüzü, gülümseyen gözleri,
Canım yandığında irfan dolu sözleri,
Elimi tutan elinin her daim sıcaklığı,
Kısacası, hep huzur veren varlığı –
Kendi Bahar'ımdan kalan en canlı anı!
🍂💛🍃💛🍂💛🍃💛🍂💛🍃💛🍂
Montréal, 19.10. 2014
Kayıt Tarihi : 23.8.2017 02:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!