Anıları gri battaniyelere sarıp götürdü nakliyeciler,
Kokunda gitti evden şimdi.
Yüzümdeki bu keder, bu boş duvarlar izdüşümüdür yalnızlığımın.
Şiiri bile fazla bir aşka, roman yazmanın mükafatıdır şimdi yüzümü alkolle yıkadığım sabahlar.
Aklımda bir kamyon kasası ve birkaç puslu anı var şimdi
Mazimi şarapla yıkıyorum…
Hüseyin TANRIKULU
2005 / ANKARA
Kayıt Tarihi : 30.8.2005 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)