Önce yalnızlığını asıyorsun nemli duvara
Ceplerinde ekin gibi biriken uykularını
Çıkarıp koyuyorsun masaya
Henüz yazılmamış bir şiirin ilhamını
Kırmızı bir karanfil gibi iliştiriyorsun yakana
Karanlıkta yarım kalan bir yağmur gibiydin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta