Artık kendi oyunlarını oynamiyacak
Kaderin sana verdiği oyunlara başlayacaksın bir gün
Çünki kendi oyunlarını oynadın hep hüsran oldun
Kavgalar,kırgınlıklar yaşadın artık bırak kendi oyunlarını da
Kader kendi oynadın sal kendini iniş aşağı kendi gitsin ruhun yaşadın oluruna
Hayatına girenleri çıkanları unuttuklarını, yazdıklarını
Hepsini bir kenara köy dursun
Gün gelir lazım olur diye
Sen başkalarıyla dalga geçerken, kendi başına bak neler geldi
Sen mana bulduklarından daha beter yasiyosun
Bak neler geldi basina bu yaşam böyle gitmesin
Kendini hayatini yaşamını kaderine bırak o yasasin
Ben öyle yaptim bıraktım kaderin eline kendimi
Rahat huzurluyum,kader yaşadın bakalım
Ama tek birşey var seni içimden kovamıyorum
Ben
Git diye,içim salmıyor,bırakmıyor seni tutsak etmiş
Beni kemiriyor içimi bitiriyor
Bir bıraksa , çıkarsa içimden varya sendende kurtulacağım anılardansa
Hanı oyunlar oynardık geldiğin zamanlar yanıma
Nasıl gülmekle,kahkahalar kimseler umurumuzda olmazdı
Ya en çok o senin gülerken mezarımı koyacakları gamzelirin çıkardı ortaya
Hep derdim kendime ölürsem sevdiğimin şu güzel gamzelerine görsünler
beni ölsem bile ayrılmamış olurum ondan
Sende mutluydun ki benle gülerdin
Hatırlıyor musun seni mutlu gördüğüm,güldüğümuz gezdiğimiz anılar geliyor aklıma
Oda mutlu olmasa bu kadar bana yanaşmaz,gülmez
Diye düşünürdüm hep
Mutlu ol diye Sen ne dediysen,ne istediysen alırdım
Iki etmezdim fazlasıyla
Yeterki sen mutlu ol diyeydi hep bunlar
Bunları unuttum deme sakın bende
UNUTULURUM SONRA
HANI YOLCU
Necati Nevrul
Kayıt Tarihi : 10.6.2019 00:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!