telaş içerisinde bekleştik küçücük bir odada. gelenler gidenler gülümseyerek baktılar ikimize. sonra sıramız geldi. her zaman olduğu gibi sol yanımdaydın. yürüyorduk...
havada bir kristal gül narinliği; sen gibi...
mutluyduk...
bembeyaz bir kadın; bir erkek...
ilk notaları duyuldu şarkımızın...
sen beni gülümseten bir meleksin.
hayata bağlı kalmama tek sebepsin...
durup durup söyledim bu şarkıyı. her bir hecesini kalbimde damıttım. sana seni anlatmaktan zor olan belki de, bu aşkın detaylarını ifşa etmek şimdiden sonra. hayat insanlara her istediklerini vermiyor Ceylanım. ağlamadan mutluluk olmuyor. kaderimizi kendimiz belirleyemiyoruz çoğu zaman...
elimden gelse şu an, ruhlarımızın ilk tanıştığı o gün söylediğim her şeyi hatırlaman için dudaklarım kanayana kadar tekrarlardım...
seni seviyorum.
dünden fazla,
yarından az...
Kayıt Tarihi : 11.4.2012 16:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çağlar Bedenli](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/11/anilardan-yarinlara.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!