Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
şiirinizi beğeniyle okudum tebrik eder hayırlı çalışmalar dilerim saygılarımla
Teşekkür ediyorum efendim, şiir sayfamı ziyaret ederek değerli yorumlarınızla şiirlerime sunduğunuz katkı ve şahsıma verdiğiniz destekten dolayı teşekkür ederim. Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize sağlık. Selamlar.
Her ne olursa olsun insan yaşıyor yaşamak birde mecburi yaşamak var
Emeğinize kaleminize sağlık hocam anlam dolu bir şiirdi tebrik ederim
,Saygılarımla selamlar
Değerli üstadım, bir birinden güzel ve bir birinden değerli yorumlarınızla şiirlerime sunduğunuz katkı ve şahsıma verdiğiniz destekten dolayı teşekkür ederim. Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize sağlık. Selam ve saygılarımla
Yüreğine sağlık üstadım şiirinizi beğeniyle okudum tebrik eder hayırlı çalışmalar dilerim Allah’a emanet olunuz esen kalınız
Değerli dost, şiir sayfamı ziyaret ederek kıymetli yorumunuzla şiirime renk kattığınız için çok teşekkür ederim. Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize sağlık. Selam ve dua ile
Değerli Üstadım;
Güzel bir şiirdi.
Ömrünüze bereket. İlhamınız bol olsun.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Tebrik ediyorum.
Teşekkür ederim Hocam. Kıymetli vaktinizi ayırp, şiirimi okuyup, değerli yorumunuzla şiirime ve şahsıma vermiş olduğunuz destekten dolayı tekrar teşekkür ederim, sağ ol var ol. Okuyan gözleriniz dert görmesin. Saygılar
Sensiz inan kimsesizim fani dünyada,
Hayal meyal yaşıyorum sanki rüyada,
Ne işim var benim bilmem sensiz burada?
Yaşıyorum yapayalnız, ben anılarda.
Bu sevdalar bu sevgiler insanın gelişmesine yükselmesine kendini tanımasına
Birer geçit bunlar yaşanacak ki düşünceye varalım gelip geçici sevgiliye değilde
Gerçek sevgiliyi bulmak önemli olan bunlar birer basamak yükselebilmek için
Böyle düşünüyorum gönülden tebrik ederim hocam saygılar selamlar
Değer üstadım, Bir birinden güzel ve bir birinden değerli yorumlarınız ile şiirlerime sunduğunuz katkı ve şahsıma vermiş olduğunuz destekten dolayı çok çok teşekkür ederim. Okuyan gözleriniz dert görmesin. Bereketli ve huzurlu bir ömür diler Saygılar sunarım. Allah'a emanet olun.
Kulaklarım özler oldu senin sesini,
Bedenim hissetmek ister son nefesini,
Kor alev misali sıcak, tatlı buseni,
Yaşıyorum şimdi yalnız ben anılarda.
kutlarım sizi sevgili şair.YUVASIZ KUŞ
Taşkın sular gibi çağlar akarım,
Gönlüm bir fırtına, yakar yıkarım,
Bilseydim benimsin, sana taparım,
Yaşıyorum yapayalnız, ben anılarda.
sn çal emeğinize,yüreğinize sağlık,başarılarınız daim olsun +10
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta