Anılarda vuruşmak Şiiri - Manoli Aksiyotis

Bir zamanlar toprak kokardı hava,
Zaman içinde kayboldu an bilinçlerde.
Kan kokusu,
Barut kokusunu bastırdı
Sinsi bir şafakta.
Vurur yürek,
Vurur onlar,
Kan tutar ellerimiz.
Çiçek niyetine karanfil kırmızı.
Geceye büyürken gölgeler
Bilinmeyen yollarda; ....
Tenimiz yanıyordu soğuk rüzgarla
Tırnak uçlarımızda kan....
Eski sevdalarımız bilendi her bir adımda.
Düşler vuruldu sonra gecede...
Sen vuruldun,
O vuruldu....
Sarı yapraklı dallara astık umutları,
Sonra asfalt yollara düştük,
Bıraktık her bir adımda anıları.
Sonrası yalnızlık sancısı
Sonrası insan canı.
Bir şafakta düştü bedenim toprağa,
Göğsümde bir resim,
Ellerim kan içinde;
İşte böyle;
Yakındık.
Bir milletin çığlığıyla
Özgürlükten farksızdık.......