Anılarda Tutuşur Bu Gece

Yıllar tükeniverdi sanki
Tükenmedi dostluğun
Sen antrasit yürekli adam
Elayı çalangözlerinde
Okuduğum zaman anlamıştım
Bizim dost olabileceğimizi,yanılmamışım
Gezerken dar sokaklarında o küçücük şehrin
Anlamı bambaşkaydı herşeyin
Sabahları tik tak seslerinde uyanırdık demircilerin.
Vururdu içimize sanki bir ince sızı..
Dedenin otelinde içtiğimiz bir kaç çayın
Hatırının kaldığı,
Bitmeyen dostluğumuzdan belli.

Yüzümüze kapatılırken
Pencereler kapılar
Nasılda şaşırmıştık hatırladın mı dostum?
''Size ev yok kardeşim''
Tokat gibi şakımıştı yüreğimize
Sanki biz uzaylıydık
Ya da başka yerden gelmiştik
Yanıtsızdı tüm sorular
Hatırladın mı amaçsız dolaştığımız geceleri?
Karanlıkta düşerken son erimiz
Ekmeğimize katıktı sanki, onca alın terimiz
Odamıza sinmişti yoklukların hüznü
Biz yaşarken diz boyu hüzünleri
Bir yaşlı amcamız vardı hani
Demişti ki:'' insan yediği ekmeğe ihanet etmemeli''
Biz de zaten o kavgadaydık senle.
Derken bulduğumuz küçücük evimizde
Koskocaman 5 yürek,sığmıştık bir odaya
Hani sokağa bakardı daracık pencereleri
Ellerinde yoncadan süpürgeleriyle
İnce belliler de geçmeye başlamıştı sokağımızdan
Düşünce bir cananın sevdası içimize
Cennete dönüşmüştü sanki o küçük sokak
Daracık sokaklara sığmazdı yüreklerimiz
Keserdi demircilerin tiktaklarını
Ah! ahhhhhhhh seslerimiz.
Ben öyle hatırlarım hüzün kokulu şehri.
Bazen gülerdim halimize
Bazen de sözcükler düğümlenirdi boğazıma
Yüreklerimizde yarım sigarayı bile bölüşebilmenin zevki
Dostluklar yaratıyorduk orda
Yarınlarımız için.
Hepsi kazınmış anılarımıza
Geriye kalan sadece sensin şimdi
Hey gidi koca yürekli adam
Işık ışık olupta,çözdünse mutlluğun sırrını
Kuşların kanadına yazıver,gönder bana
....
Anlıyor musun beni?
Antresit yürekli koca adam
Ben düşününce seni
Okuyunca...
Yazınca bir kaç kelam
Anılar tutuşup yanıyor.
Öyle salarsan kendini,olur olmaz
Seni ben bile kurtaramam

Çok sevdiğim Değerli Dostum UMUT GÜL' e atfen yazılmıştır