Anılarda Kaybolan Adam Şiiri - Abdullah ...

Ve şimdi yağmur yağıyor şehre,
Eylül ben geldim diyor, ben geldim…
Damlaların toprağa değdiğinde çıkan sesten tohumların
gülüşlerini seçiyorum.
Sokakta ıslanan iki sevgili görüyorum,
Tebessümlerine uzaktan tanık oluyorum.
Avuçlarımdan kanlar akarak süzülüyor ellerim
pencereden,
Neşe dolu bağırışlarından çıkan yankılar ile canlanıyor
anılarım
Birden penceremdeki yansımamda kendimi göremez
oluyorum.
Geçmiş bir Eylül’e gidiyor aklım.
Bir kadın ile ıslandığım ıssız bir sokakta buluyorum
kendimi,
Fakat bir anda kayboluyor o kadın
Koşuyorum ama yetişemiyorum
Her damla sanki bir mermi gibi saplanıyor ruhuma,
Kendime geldiğimde kendimi bulamıyorum.