Anılar Zinciri Şiiri - Münevver Erilmez

Anılar zincirine daldım bu gece
Kayboldum arasında, upuzun yılların.
Daha dün gibiydi, sımsıcak ellerin,
Boynuma dolanırdı sahillerde.
Ya asker yolu beklerken, gurbet ellerde;
Dağları karlı Çölemerik'te
Nöbet tutarken sen,karlı tepelerde,
Yazardın mektupları her gün, her gece.
Aşkımızı kıskanırdı, komşumuz Refia Teyze.
Meteliksiz kalıp, yolları arşınlarken
Bir yudum şarapla, mutluluğu tadarken
Uyutmuyor bir türlü bu anılar zinciri.
Bir tarafta, saatin tiktakları
Geç kalmış gibi koşan trenler
Nereye gidersiniz, Böyle acele
Anladım artık;
Anılar zincirinden rahat yok bu gece
Göze gelen aşkımız bir bilmece
Karşıda Kınalı, ışıl ışıl, taze bir gelin gibi
Göz kırpıyor sabaha beş kala
Anılar zincirinde acılarım yok sanma
Acıları yoğurdum tatlılarla,
İlâç yapıp içtim ben.
Bir yudum şarapla mutluluğu tadarken,
Anılar zincirinde sabaha dek dolandım.
Gün ağardı, gökyüzü maviye boyandı
Anılar zinciriyle, nazlı yârim uyandı
Zil çaldı, çocuklar okula yollandı
Yeni bir gün başladı
Anılar zincirine bir halka daha eklendi