Anılar Ve Ben Şiiri - Sevrim Saydilkanov

Anıların çığlıkları büyür içimde;
Her soluk alışımda sanki kederle anlaşmış gibi
Türlü acılara sarar tüm hücrelerimi

Soğuk bir kış günü
Gönlüm yorgun, sisli karanlıklar içinde
Ruhum bir yerlerde kaybolan taptaze saflığını aramakta

bir güneş doğsa tepelerden ta içime
bırakmasa asla
çoğu yanındayım diyenlerin eli boş gözü yaşlı bırakışı gibi

bir ben doğsam hiç uyumasam
kara topraktan fışkıran tazecik fidan misali
hiç bükülmese boynum göklere ağsam

erise tüm benliğimde aşk
içsem sevginin hayat suyunu
canlar katsa şu biçare gönlüme

sen; kimsin ki seni aramakta bu deli divane gönül
gelme sen söyle ben bulayım seni
adını bir koyabilsem aradığımın

dağlardan çağlayan suyun şarkısını dinlesem
söyler mi acep, anlatır mı ki
ruhumun derinliklerindeki arayışımın sebebini

bir kuş olsam uçsam kaf dağına
küllerimden yeniden ama yeniden doğsam
dirilik bulsam diner mi acep içimdeki arayış

zaman mı kötü yoksa zamana inat anlaşılmaz olan ben miyim
kimim ben nerdeyim neylerim ya neyim
kimleyim kimlerleyim

yüce sevgiye muhtaç, talan olmuş ruhum
koca evren içinde evren olan
adı sevgi gönlü sevgi sevgiliyi arayan
14-11-2009