Anılar Kavanozu Şiiri - Ayşe Koçak 3

Bir 'anı kavanozu' yapmış,
Tüm geçmişi tıkıştırmıştım içine,
Kapağını kapatırken havasını da almıştım ki,
Çıkmasın hiç bir anı parçası.
Ve dokunmasın, düşürmesin gölgesini geleceğime...
Dün gece anmak istedim ve ağlamak doyasıya,
Yok saydığım nice anı kıpırdandı belleğimde.
Aldım kavanozu elime açamadım zorladım kırılıverdi.
Parmaklarımın ucundan bir kaç damla kan düştü,
Gözyaşlarım eşliğinde.
Her biri kaçışıyor şimdi bir yerlere
Nereye uzatsam elimi,
Islak bir karanlığa değiyor yüreğim...

ıslak karanlıklar değil, aydınlıklar yaşanmıştı oysa,
Yaşanırken çok değerli çok da özenliydi,
Hiç unutmamak üzere yaşanmıştı,
Arkadaşlıklar dostluklar aşklar umutlar,
Kim bitsin diye başlamıştı ki? ...

Şimdi, kırık kavanozum yanımda, anılarım ısıtılmak ister..
Isıtılmak ve belki de paylaşılmak, yeniden yeniden...