Anılar Güllük Gülistanlık

Oturuyorum, eskiden "biz" olduğumuz yerde,
Aynı kafede, aynı taburede.
Lakin pek bi' sessiz, eski tat yok gibi çevrede
Baksana, sönüyor neşeyle yanan lamba bile...

Deli ediyor beni,
Anılar yan oturakta oynarken, durduramamak.
Keder mi bu özlem mi?
Söyle ayyaşın yüreği söyle...

Her masa dolu ama kimse görmüyor beni.
O senin rüyan diyorlar, "Bitti o uyan!" diyorlar.
Bedenim burda diye burdayım sanıyorlar,
Şimdi çeksede içine beni, öncesi bırakmıyor bedenimi...

Cellada aşk bu sözgelişi
Olsun, öldürüyor olsada beni
Gözümü açsam acım daha büyük olacak.
Uyandırmayın insanlar beni,
Anılar güllük gülistanlık...