Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Şu anda buradasınız:Anılar Defterinde Gül Yaprağı Şiiri - Yorumlar
23 Mayıs 2025 Cuma - 06:40:10
mekanın cennet olsun Toprağım...şiirleriniz sizi yaşatmaya devam edecek..10
duyguları dile getiren bir sevgi şiiriydi.Yazara rahmet dilerim.
Işıklar içinde uyuyun. Mekanınız cennet olsun.
Anılar Defterinde Gül Yaprağı
Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Deli gibiyim sensiz
Bu sessizlikle
Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevir gözlerime
Yoksa sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim
Sensiz bu sessizlikle
Cahit ZARİFOĞLU
ILGIT ILGIT
Uzun yürüyüşlerimiz vardı bizim el ele. Girip çıkmadığımız hiçbir sokak kalmamıştı, İstanbul’da. Karış karış gezmiştik her yerini. Bütün muhallebici dükkânlarını bilirdik. Müdavimiydik çay bahçelerinin. Piknik alanlarını da epey bir parsellemiştik. Ya o yaz sıcağı altında yanan kumsallar, o serin kaldırımlı deniz kenarları…
Albümler dolusu siyah beyaz resim, hatırımda kalan kalmayan yüzlerce isim… Kare kare sen, kere kere ben… Kaç kere bensem, on katı sen… Kaç şarkı banaysa o kadar da sana… Hatırlıyor musun birlikte gittiğimiz tahta iskemleli yazlık sinemaları? Arkalarda oturup çekirdek çitlediğimiz, fısıldaşmamızdan mı çıtırtımızdan mı rahatsız olup yer değiştirenleri? Onlar çekip gidince daha da rahatlayarak biraz daha arttırışımızı rahatlığımızı, konuşmaktan ve çitlemekten yana…
Sen hep sağımda olurdun ve söyleyecek bir şarkı bulurdun mutlaka. Aslında senin yerin sol yanımdı. İyi bilirdin ama hep boş bırakırdın o yanımı. Canımı isteseydin, düşünmeden verirdim. Ilgıt ılgıt erirdim, Torosların karı gibi… Ağrıyan yerime yanağını yaslardın. İçlenir içlenir ağlardın arada bir. Ara da bir defacık sesini bari duyur! Şimdi hepten unutuldum mu yani ben?
Kalın kitaplar arasında kurutulan çiçekler vardır hani… Ansızın presleniverirler! Yavaş yavaş verirler özsularını, yavaş yavaş o güzelim renklerini, kara mürekkepli sararmış samanlı kâğıtlara… Neleri varsa verirler, canlılıktan, tazelikten, güzellikten yana… Kupkuru kalırlar. Kupkuru ve solgun, kalıplanmış… Oralara bırakılırlar ve unutulurlar. Kimbilir ne kadar zaman sonra, tesadüfen ele alındığında, o sayfalar şöyle bir çevrildiğinde ya da bir aralık veya tümsek fark edilerek: “Ne var bunun arasında?” diye bakıldığında ortaya çıkar ya… Anımsanmaya çalışılır ya neden ya da ne zaman oraya konduğu… Ya hatırlanır ya da hatırlanmaz ama eski değerinden eser kalmaz.
O kadar çok zaman geçmiş olur ki aradan! O kadar değişikliğe uğramış olur ya yapısı… Ne zaman o zamandır, yaşanası ne de o eski o… Zaman, her zaman aleyhte işlemektedir. Zaman herkesi ayrı ayrı işlemektedir.
İşte öyle kupkuru bıraktın beni, anılarımızın arasında… Hatıra defterlerinin yaprakları arasında kurutulan, sonra unutulan güller gibi… Yaprak yaprak dağıttın. İçtin özsuyumu, renklerimi emdin. Canlılık namına ne varsa üzerimden çıkarıp aldın. Zıpzırlak bıraktın ya beni, darmadağın… Çırılçıplak bıraktın ya duygularımı. Beni, anılarımızın arasında, yapayalnız… Kokusuz, renksiz, tatsız tuzsuz… Sana aç, aşkına susuz… Canın sağ olsun!
Kanım çekiliyor damarlarımdan! Dilim damağım kuruyor. Ruhum kuruyor! Başımda bir karasevda dolam dolam… Orman yangını gibi döne dolana her yeri sarmakta…
Tenhalarda nasıl ağladığımı bilemezsin! Silemezsin gözyaşlarımı, parmaklarının ucuyla. İşin olmaz artık senin bu Karadeniz çocuğuyla. Yapayalnız yanarım yangınıma… Kahrına kahrederim. Kahrolurum kahrımdan! Issızlarda kaybolurum.
Beyaz elbiseli bir kızın poyrazla uçuşan eteklerinde bulurum seni… Seni bulduğumda da kendimi… Kendimi sende… Kendimi bende bulurum. Bir sen olurum bir ben olurum o esintide…
Kimbilir nerelerdesin şimdi. Kiminlesin, nasıl… Hangi sevilenin yahut sevilmeyenin ikliminde… Ben mi? Ben hep seninle… Hep seninle… Hep ama hep seninleyim. Dağ kovuklarında unutulmuş, parça parça karlar gibiyim… Orda burda kalmışım paramparça… Parça parça, yapayalnız… Sessiz sedasız dolanmakta, şurda burada pineklemekte, beklemekte, hep beklemekteyim ve erimekte… Erimekte ılgıt ılgıt… Sensizlikte azala azala… Sessizlikte çıldıra çıldıra… Çılgına döndüren sensizlikte sessiz sedasız… Sessizlikten deli divane…
Ağır çekim ölüyorum sensiz. Sessiz sedasız, sensiz… Vedasız…
Vedasız bir ayrılıkla duçar oldum bu belaya… Bakışlarından uzağa düştüğüm günden beri düşmekteyim. Düştükçe düşmekte… Üşüşmekte ne kadar vehim varsa üstüme… Gözlerinden uzakta delireceğim!
Nasıldı bakışların? Hani okşar gibi baktığın zamanlarda… Yavaş yavaş kaldırarak kirpiklerini… Gözlerin yarı açık…
Nerdesin sevgili? Siluetini yakalamaya çalışırken telaşım engelliyor, hayalimde şekillenmeni. Yüzünü yerli yerine koyamıyorum tasavvurumda. Dağılan gül yaprakları gibi dağılıyor yüz hatların. Gözlerini anımsayamıyorum. Bakışlarını yakalayamıyorum. Yaklaştıkça kaçıyorsun, alaimisema gibi…
Renklerin mi solmuş, kuruyan yapraklar gibi… Beynim mi durmuş? Duyularım mı kurumuş? Hayalimde bile oluşmuyorsun.
Ben seni çok ama çok özledim sevgili. Çok ama çok… Seni, sesini… Sesini fısıl fısıl… Gülüşünü çağıl çağıl… Kahkahalarını, hem de nasıl!.. Sağımdaki sıcaklığını… Berrak sesinle söylediğin şarkıları özledim. Durmaksızın konuşmanı… Anlatmanı, anlatmanı…
Ah bu sessizlik… Sessizlik, kimsesizlik… Hele sensizlik, sensizlik…
Hastane önünde, eli çenesinde düşüncelere dalan, orada öylece, taş olup çakılı kalan adam gibiyim Toroslar’ın kovuklarında…
Torosların kovuklarında unutulmuş… Sevgisizlikten buz tutmuş… Ilgıt ılgıt erimekte… Eriyip gitmekte…
Sensizlikte sessiz sedasız…
Sessiz sessiz…
Vedasız…
***
Onur BİLGE
'Ben sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim..'
Ne hoş şu dizeler..
Bana göre şiir aşk'ı anlatıyor.
siz sakın bu şairi ve şiirini örnek alıp ta sessizliğe düşmeyin. yoksa hakikaten delirirsiniz. ben yaşadım.
Yoksa Ben
Sensiz Bu Sessizlikle
Deli Gibiyim
Sensiz Bu Sensizlikle.
Anılar Defterinde Gül Yaprağı
Anılar Defterinde Gül Yaprağı
Gibi Unutuldum Kurudum
Başıma Düştü Sevda Ağı
Bir Başıma Tenhalarda Kahroldum.
Sen Kimbilir Rüzgarlı Eteklerinle Kimbilir
Hangi İklimdesin
Ben Sensiz Bu Sessizlikle
Deliler Gibiyim
Sensiz Bu Sessizlikle.
Ayrılıkla Başım Belada
Gözlerini Çevir Gözlerime
Yoksa Ben
Sensiz Bu Sessizlikle
Deli Gibiyim
Sensiz Bu Sensizlikle.
Cahit Zarifoğlu
Allah gani gani razı olsun...
şiirlerini okurken ince bir sızı sarar yüreğimi...
*
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta