Anılar Defterinde Gül Yaprağı Şiiri - Yo ...

ne gül yaprağı kaldı geride, ne de anılara dair bir defter. her şey savrulup gidiyor hayat denilen o hengame içerisinde. mekanın cennet olsun inşallah güzel adam.

Anılar... Bizi şekillendiren o yaşanmışlıklar...
Hafızamın derinlerine olta atsam, kimbilir neler yakalarım şimdi. Naftalin kokulu aşklar, katlama yerlerinden yırtılmış mektuplar, sararmış fotoğraflar, artık dinlen/e/meyen karışık kasetler... Ve anılar defterinde kurutulmuş gül yaprakları.. İyi ki varlar...

Şair ne güzel anlatmış hasreti..

Muazzam ,ışıklarda olsun ,bunu seslendireceğim,üstada saygıyla..

Çiçekler kurudu yapraklar defter arasında aşklarda rafa kaldırıldı. Insanlık üstüne toprak atıldı

Anılar defterindeki unutulmuş kurumuş gül yaprağına dahi vefalı olmalı insan...
Ara sıra uğrayıp hem kitabın, hem de yaprağın hatırını sormalı...

Sevda, zaten kendisi çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının yani, melankolinin eski dildeki adı iken, şairin bu manadan gafil olarak üste bir de "Deli gibiyim" ifadesini kullanması hem bir cehlin izharı hem de meşhur bir şair için söz israfı olmuş.

Allah taksiratlarını affetsin amin!

Sensiz ve bu sessizlikte
Deliler gibiyim...
Ruhu şad olsun....

Güne gelen şiirin değerli şairi nurlarda yatsın. Toprağında şiir çiçekleri açsın. Mekanı cennet olsun.

Cahit bu yaşamak öylesine bir sevda ki her ne olursa olsun unutturup yine kendine bağlıyor. Biliyorum ve bu durumdan çok korkuyorum unutmak bir gül şehrinin kokusunda sesindeki nağmeyi ve akşamında tazecik bakışlarını unutmamak için her gün şehrini yokluyorum haberin var mı?