Anılar Şiiri - Nevzat İncedere

Yaşanmamış hiçbir olay yok, hiçbir hatıramda
Hepsi deli dolu hepsi hak ve gerçek yaşadıklarım
Hep ucunda yaşadım hayatı var olmanın bilinciyle
Hiç inkâr etmedim ben defalarca yediğim dayakları

Ve hiç utanmadım çelik çomak oynadıklarımızı
Aşıklarımı ütülünce üzüldüğümü hiç ar etmedim
Anlatılmaz hazzı vardır hatıramda ki yeri tarifsiz
Çelik çomak oynardık büyüklerimizle yenilsek bile

Çok sıkılırdım kuzuları gütmekten eve gitmekten
Bulur bir fırsatını bir oyuna çekerdik her fırsatı
Biz dalardık oyunlara hayvanlar dalardı tarlalara
Sonra dayak yerdik ya korucudan ya sahibinden

Küfürler savururlardı kovalamalar arkamızdan
Hiç ciddiye almazdık güler geçerdik her şeye
Kovalamaca oynardık köyün geniş meralarında
Bazen biz birilerini kovalardık, bazen birileri bizi

Sonra ballandıra, ballandıra anlatırdık yaşananları
Kendi aramızda, köy meydanlarında, toplantılarda
Dolu, dolu yaşadık hilesiz saf yapmacıktan öteye
Sanki tüm zamanlar bizlere özeldi mevsimiler bile