Anıl Keçeliöz Şiirleri - Şair Anıl Keçeliöz

geçecek seneler yine senle
ve ben yine o haylaz kardesin olarak
karsında duracagım
ilk çocukluğum ilk büyümüşlüğüm
ablam
neresinden tutarsam tutayım zamanın

ben seninle yanlızım
yorgun gecelerin ardında
savaşmak yada gülmek gibi doyasıya
insanın içi gidiyor içi
gözlerinin içine dalarken
ben seninle yanlızım

bazen insan yalvarıyor allaha
değiştirmek istiyor bazı şeyleri
insanları ikna etmek bu kadar zorken
tanrıyı ikna etmeyi kolay mı sandın.....

dilimde acayip tuzlu bir tat
sevdiklerim gözlerimin önünden geçiyor.
sabretmek diyorum
sabretmek yokluğunda sabrın
içimde bir kadın
kendi kaderini çiziyor kalbimin üzerine

hayal treni çoktan kalkmıştı bu istasyondan
tek ben kalmıştım ıssız akışında zamanın
sessizlik an be an içimde çoğalıyordu,
dalgalar vuruyordu gözbebeklerime
nice çocuklar sesinle uyanıyordu
ve ben hep aşksız saadetler diliyordum hep kendime

ıslak kaldırımlarda bıraktım artık izini
yoksun artık benim için,hiçsin
kimbilir belki gün doğuyordur şimdi topraklarında
belki sabah olmuştur, sevinmişsindir
ama bilirsin sevmem sabah tomurcuklarını
gün yanlızca uyumayan için kıymetlidir.

beş yaşında umuttu adım
sevgiyeydi açışı gözlerimin
düşler sarmaşığıyla hayatı bağlıyordum
toz pembe bir yanlızlıktı hayatın kederi
ve durmadan savaşlar oluyordu
babam hep haber aleminde

ölüm geldi aklıma da kağıdı kalemi elime aldım birden
son sözüm olur belki bunlar kim bilir
yaşarken ölüm hiç yokmuş gibi sanki
borçlu birer devlet memuru gibiyiz hepimiz
ölümün karşısında
alacağından vazgeçeni gördünüz mü hiç

neyse
sabah oluyor sonra hava yine ayaz
ve ben umutsuz aynı kederlerdeyim
biriktirdiğim hüzünler hayalinle beraber
yanlızlıklar çoğaltan bir garip yerdeyim
sabah oluyor sonra hava yine ayaz

şaşkın bir namludur hayat yanıbaşımız da
bir o yana bir bu yana dolanır nereye dem vuracağını bilmeden
gizli bir mağaradır seni alıp saklayan bağrında
yaşanan sessiz bir kaderdir hayat dediğimiz şey
seni alıp maceralara sürükleyen
ve gün gelipte ölüm fermanın çıkarıldığında